Schimmelnagel

Een schimmelnagel of mycosenagel  (in de volksmond ook wel onterecht kalknagel genoemd) is een schimmelinfectie van de nagels.

Een schimmelnagel kan worden herkent als de nagelplaat verkleuringen vertoont, zoals witte tot gele/bruinachtige strepen.  De groei van de nagel is daarbij geremd waardoor de nagel in dikte toeneemt.

Oorzaak:

Iemand met en gezonde huid en gezonde nagels heeft vaak een goede afweer tegen schimmels. Schimmels hebben het prima naar hun zin in slecht groeiende, vochtige  beschadigde nagels. Onder die omstandigheden kunnen schimmels zich makkelijk verspreiden. De sporen van schimmels bevinden zich overal in onze omgeving en we komen er dus eenvoudig mee in contact.

Wat kunt u zelf tegen schimmelnagels doen ?

Het is een misverstand om te denken dat schimmelinfecties ontstaan door een gebrek aan hygiëne. Schimmelinfecties ontstaan door een combinatie van verschillende factoren. Hieronder een aantal maatregelen om schimmelnagels te helpen voorkomen:

• Zorg dat u uw voeten altijd zorgvuldig afdroogt. Eventuele sporen vinden vooral de ruimtes tussen de tenen een prettige plek om te vertoeven.
• Draag bij voorkeur geen nylons, kunststof sokken en schoenen. Er ontstaat dan een broeierig klimaat rondom uw voeten en dat is erg bevorderlijk voor schimmelgroei.
• Vermijd overmatige transpiratie. Draag, als het warm is, bij voorkeur luchtig, open, schoeisel. Dunne sokken en kousen van katoen zijn ook aan te raden.
• Gebruik niet te veel zeep als u zich wast en spoel de zeepresten goed af. Zeep met desinfecterende bestanddelen is niet effectief tegen schimmels.
• Draag altijd slippers in openbare was-en badgelegenheden (zwembad, sporthal, sauna).

Behandeling:

Omdat een schimmelinfectie van de nagel erg diep in de nagel kan zitten is het vaak nodig om de schimmel behalve van buiten uit ook van binnenuit aan te pakken.

1. INWENDIGE MIDDELEN
   Er bestaan een aantal antischimmelmiddelen die de schimmels in de nagel kunnen bestrijden. Deze middelen dient u in een kuur periode te gebruiken. Een behandelkuur duurt minimaal zo’n 3 maanden. In hardnekkige gevallen kan een behandeling tot zelfs 6 maanden duren vóórdat een bevredigend resultaat, wordt bereikt.  Neem hiervoor altijd contact op met uw huisarts.
2. UITWENDIGE MIDDELEN
   Tot nu toe bestaat er geen uitwendige middel die de schimmelnagel kan genezen. Doordat een schimmelnagel vaak samen optreedt met een voetschimmel wordt deze laatste tegelijkertijd mee behandeld met een crème (bijv. Daktarin of Nizoral). Daarnaast is het belangrijk al uw schoenen en sokken met een schimmeldodend middel (strooipoeder) mee te behandelen. De sporen van de schimmel blijven er namelijk in achter, ook na herhaaldelijk wassen. Als u deze sporen niet uitwist, zou u zichzelf keer op keer opnieuw besmetten en daar kan geen behandeling tegenop.

Eelt 

Eelt is plaatselijke verdikking van de opperhuid, die ontstaat op plekken waar de huid wordt blootgesteld aan wrijving en/of druk. Door het wrijven van de opperhuid over een oppervlak wordt die ruwer en hard. Eelt is een beschermlaagje dat voorkomt dat de opperhuid beschadigd raakt. Een ander resultaat van wrijving of langdurige druk op de huid is een blaar.

Oorzaak:

Eelt ontstaat het meest onder de voet. Echter, mensen die veel met hun handen werken krijgen eelt op de handen, bijvoorbeeld in de bouw, bij reparatie van auto's of fietsen. 

Eelt kan ook ontstaan door druk en/of wrijving, verandering van temperatuur, hitte, veranderde samenstelling van zweet, ziekten en vergroeiing van de voeten.

Het ontstaan van eelt kan ook erfelijk zijn. De vorming van eelt hangt namelijk ook af van de stand van de botten. Als bepaalde botten meer werk moeten doen, ontstaat er een dikkere huidlaag.

Behandeling:

Eelt kan men verwijderen door bijvoorbeeld een eeltrasp te gebruiken, zo voorkomt men uitslag of uitbarsting van eelt. Een pedicure kan eelt en kloven wegsnijden, dan wordt het vakkundig weggehaald.

Kloven 

Oorzaak:

Een kloof ontstaat vaak door een droge huid. Doordat de huid zijn elasticiteit verloren heeft zal de huid bij belasting niet meer kunnen buigen en dus gaan barsten.

Ook komen onder of tussen de tenen kloven voor, meestal door een overmatige zweetproductie. Vaak gaat dit gepaard met een schimmelinfectie.

Oppervlakkige kloven beperken zich tot scheuren van de opperhuid. Bij diepe kloven kunnen de scheuren doordringen tot in de diepere cellagen, de randen zijn dan vaak verhard door eelt. Kloven zijn erg pijnlijk en kunnen gepaard gaan met bloedingen. Indien een kloof open is dient wondverzorging plaats te vinden, om infectie te voorkomen.

Behandeling: 

De behandeling is er op gericht om de elasticiteit van de huid te vergroten.

Bij diepe kloven wordt eerst de dikke laag eelt en de harde randen van de kloof voorzichtig weggesneden. Daarna wordt de huid glad gefreesd. Zo wordt de elasticiteit van de huid bevorderd, zodat genezing van de kloven mogelijk is. De pijn zal direct na de behandeling sterk verminderen. Aan het einde van de behandeling volgt nog een voetmassage waarbij een zachte en verzorgende voetcrème wordt in gemasseerd.

Ingegroeide nagel

Een ingegroeide nagel is een vervelende aandoening. Wanneer deze niet wordt behandeld kan dit leiden tot ontstekingen.

Oorzaak:

• Dragen van te smalle of te strakke schoenen
• Niet juist afknippen van de nagel
• Te vaak de voeten wassen in te warm water, dit maakt de huid rondom de nagel week.
• Overmatig zweten
• Een verkeerde stand van de voet

Behandeling:

Geprobeerd kan worden met een wattenrolletje de nagel van opzij iets op te tillen, om het ingroeien terug te draaien. Een podotherapeut kan ook met klemmetjes de nagelwal terugduwen. Soms wordt de nagel (door een arts) versmald, door er in de lengte een strookje af te knippen

De nagel correct (laten) knippen. Een nagel hoort men op de juiste manier te knippen, vandaar als men deze te kort of onjuist knipt, deze ingroeit. Men dient de nagel recht te knippen maar niet korter dan de sulcus (nagelwal). Of indien mogelijk met het gepast materiaal in een U-vorm zodanig dat de nagelranden langer blijven dan de sulcus zelf.

Likdoorn

Een likdoorn (clavus), in de volksmond ook wel eksteroog genoemd, is een vaak pijnlijke, naar binnen groeiende eeltplek (verdikking van de huid). Deze komt voor op plaatsen waar druk en/of wrijving op de huid wordt uitgeoefend, waardoor meer eelt wordt gevormd. Likdoorns komen meestal voor op de voetzool, de bovenzijde van de tenen, op de teentop, tussen de vierde en vijfde teen of in de handpalm. In het midden van de likdoorn verzamelen zich de dode huidresten. Dit is te zien aan de donkere kleur in het midden. Het is zeer pijnlijk, het voelt aan alsof er een spijker in de voet zit.

Behandeling:

Likdoorns kunnen behandeld worden door de hoornlaag los te weken met salicylzuur (bijvoorbeeld opgelost in collodion of verwerkt in vaseline). Het aanbrengen van een gelpleister, om de druk weg te nemen, gedurende voldoende lange tijd laat toe dat de likdoorn verweekt en spontaan verdwijnt.

De likdoorn kan worden weggesneden door een pedicure om de pijn weg te nemen. Vaak komt deze weer terug en is een vervolgbehandeling noodzakelijk.

In alle gevallen moet, om de aanmaak van een nieuwe likdoorn te voorkomen, de oorzaak worden aangepakt, bijvoorbeeld door aanpassen van het schoeisel. Ook zijn er bij de drogist speciale anti-drukringen te krijgen, zelfklevende ringetjes van watten die om de plek van de likdoorn kunnen worden geplakt om zo de druk op deze plek te verlagen.

Bij het uitblijven van behandeling kunnen complicaties optreden die in het ernstigste geval zelfs amputatie tot gevolg kunnen hebben.